Neurokosmetyki były stosowane od dawna, ale dopiero kilka lat temu zaczęto tak je nazywać. To produkty kosmetyczne, zawierające substancje oddziałujące na zakończenia nerwowe w skórze. Na rynku można spotkać wiele produktów o działaniu neurokosmetycznym.
Skóra jest jednym z najważniejszych narządów naszego organizmu. Jej powierzchnia to ok. 1,5–2,0 m2, natomiast masa wraz z tkanką podskórną wynosi zwykle 18–20 kg (naskórek – ok. 0,5 kg, skóra właściwa – ok. 3,5 kg). Grubość skóry waha się od 0,5 do 4 mm w zależności od okolicy ciała i narażenia na działanie czynników zewnątrzpochodnych, takich jak promieniowanie ultrafioletowe oraz urazy fizyczne. Skóra pełni bardzo wiele istotnych funkcji. Nie tylko osłania narządy wewnętrzne przed wpływami środowiska zewnętrznego, ale również utrzymuje równowagę między ustrojem i otoczeniem. Zapewnia także ochronę przed czynnikami mechanicznymi, fizycznymi, chemicznymi i bakteryjnymi. Skóra, poza regulacją cieplną i krążenia, pełni funkcję wydzielniczą. Reguluje równowagę wodno-elektrolitową oraz metabolizm białek, lipidów, węglowodanów i witamin. Dodatkowo pełni funkcję resorpcyjną, odgrywa rolę w procesach odpornościowych ustroju, wytwarza peptydy przeciwbakteryjne, syntetyzuje hormony i melaninę oraz chroni przed promieniowaniem UV.
Substancje stosowane w kosmetykach mogą działać na skórę w bardzo różny sposób. Niektóre pozostają na jej powierzchni, inne uszczelniają warstwę rogową naskórka, jeszcze inne przenikają do skóry chroniąc ją przed wolnymi rodnikami, wspomagając syntezę kolagenu lub procesy regeneracyjne. Są też takie, których działanie związane jest z wpływem na układ nerwowy, a dokładnie na zakończenia nerwowe zlokalizowane w naszej skórze. Upostaciowione zakończenia nerwowe odpowiedzialne są za syntezę i uwalnianie wielu neuropeptydów.
Związki te są substancjami regulującymi, przekazującymi sygnały dotyczące między innymi kurczliwości naczyń, wydzielania potu czy reakcji bólowych. Reakcje przez nie inicjowane mają bezpośredni wpływ na wygląd naszej skóry.
Ze względu na powyższe właściwości komórek nerwowych skóry, rozpoczęto poszukiwania substancji aktywnych, które będą w stanie oddziaływać na upostaciowione zakończenia nerwowe (ciałko Vatera-Paciniego – receptor ucisku i wibracji, Meissnera i Merkela – receptor dotyku, Ruffiniego – receptor długotrwałego ucisku i ciepła, Krauzego – receptor zimna oraz mieszki włosowe – receptory dotyku).
Dyskusja na temat nowej grupy produktów kosmetycznych, określanych jako neurokosmetyki, rozpoczęła się w roku 2007, podczas spotkania New York Society of Cosmetic Chemists (NYSCC). Uznano wówczas, że mamy do czynienia z nową kategorią preparatów kosmetycznych, które są zdolne wywołać reakcję ośrodkowego układu nerwowego w odpowiedzi na miejscowe działanie kosmetyku.
